Εμπεριέχεται σε:
Τίτλος: El clan de la lucha
Ετος κυκλ.: 2004
| Si Amaneciera Ahora que mi voz se ha convertido en apenas un suspiro debo descansar. Hoy que en la mitad de mi camino la evidencia me ha vencido y me ha hecho llorar. Sé que el tiempo curará aunque nada siga igual; no me quiero resignar, no olvidaré. Yo que hasta el momento ignoraba en el punto en que se hayaba esa enfermedad siento que la vida es como un hilo que se corta de improviso, sin avisar. Y en la oscura habitación necesito oir tu voz. Ahora duermes junto a mi, esperaré. Si amaneciera sin tí yo no sé que sería de mí. Hoy la muerte me ha mostrado ya sus cartas y no entiendo la jugada trato de salir, no quiero admitir mi soledad. Duermo apenas cinco o seis minutos suficientes para undirme en la tempestad. Los demonios que hay bajo la cama esta noche no se cayan; no me dejarán. El reloj marca las seis, lo más duro es el final, y la luz se posará en el cristal. Huyo a veces pienso en otra cosa, mi cerebro reacciona; no me deja en paz. Y de nuevo vuelve a sacudirme ese frio incontenible que es la realidad. El primer rayo de sol me ilumina el corazón; te distingo junto a mi, mi salvación. Si amaneciera sin tí yo no sé que sería de mí. Hoy la muerte me ha mostrado ya sus cartas y no entiendo la jugada trato de salir, no quiero admitir mi soledad. Y en la oscura habitación necesito oir tu voz. Ahora duermes junto a mi, esperaré. El primer rayo de sol me ilumina el corazón; te distingo junto a mi, mi salvación. Si amaneciera sin tí yo no sé que sería de mí. Hoy la muerte me ha mostrado ya sus cartas y no entiendo la jugada trato de salir, no quiero admitir... Si amaneciera sin tí yo no sé que sería de mí. Hoy la muerte me ha mostrado ya sus cartas y no entiendo la jugada trato de salir, no quiero admitir mi soledad. | Αν ξημέρωνε Τώρα που η φωνή μου έχει μετατραπεί σχεδόν σε ψίθυρο πρέπει να ξαποστάσω. Τώρα στα μισά της διαδρομής μου τα στοιχεία με έχουν νικήσει Και με έχουν κάνει να κλάψω. Ξέρω πως ο χρόνος θα γιατρέψει Αν και τίποτα δεν παραμένει ίδιο, δεν θέλω να παραιτηθώ, δεν θα ξεχάσω. Εγώ που μέχρι τώρα αγνοούσα το σημείο στο οποίο βρισκόταν αυτή η αρρώστεια νιώθω πως η ζωή είναι σαν ένα νήμα που κόβεται απροσδόκητα, χωρίς προειδοποίηση. Και στη σκοτεινή κάμαρα έχω ανάγκη να ακούω τη φωνή σου. Τώρα κοιμάσαι δίπλα μου, θα περιμένω. Εάν ξημέρωνε χωρίς εσένα δεν ξέρω τι θα γινόμουν. Τώρα ο θάνατος μου έχει δείξει ήδη τα χαρτιά του και δεν καταλαβαίνω το παιχνίδι, προσπαθώ να φύγω, δε θέλω να παραδεχτώ τη μοναξιά μου. Κοιμάμαι το πολύ πέντε-έξι λεπτά αρκετά για να με βυθίσουν στην θύελλα. Οι δαίμονες που είναι κάτω απ' το κρεβάτι αυτή τη νύχτα δεν το βουλώνουν, δεν θα με αφήσουν. Το ρολόι δείχνει έξι, το πιο δύσκολο είναι το τέλος, και το φως θα πέσει στο γυαλί. Πετάω καμιά φορά, σκέφτομαι άλλα πράγματα, ο εγκέφαλός μου αντιδρά, δεν με αφήνει σε ησυχία. Και ξαναγυρνά και με ταράζει αυτό το ανεξέλεγχτο κρύο που είναι η πραγματικότητα. Η πρώτη αχτίδα του ήλιου μου φωτίζει την καρδιά, σε διακρίνω δίπλα μου, σωτηρία μου. Εάν ξημέρωνε χωρίς εσένα δεν ξέρω τι θα γινόμουν. Τώρα ο θάνατος μου έχει δείξει ήδη τα χαρτιά του και δεν καταλαβαίνω το παιχνίδι, προσπαθώ να φύγω, δε θέλω να παραδεχτώ τη μοναξιά μου. Και στη σκοτεινή κάμαρα έχω ανάγκη να ακούω τη φωνή σου. Τώρα πως κοιμάσαι δίπλα μου, θα περιμένω. Η πρώτη αχτίδα του ήλιου μου φωτίζει την καρδιά, σε διακρίνω δίπλα μου, σωτηρία μου. Εάν ξημέρωνε χωρίς εσένα δεν ξέρω τι θα γινόμουν. Τώρα ο θάνατος μου έχει δείξει ήδη τα χαρτιά του και δεν καταλαβαίνω το παιχνίδι, προσπαθώ να φύγω, δε θέλω να παραδεχτώ... Εάν ξημέρωνε χωρίς εσένα δεν ξέρω τι θα γινόμουν. Τώρα ο θάνατος μου έχει δείξει ήδη τα χαρτιά του και δεν καταλαβαίνω το παιχνίδι, προσπαθώ να φύγω, δε θέλω να παραδεχτώ τη μοναξιά μου. μετάφραση: Ιοκάστη |
0 σχόλια