Spanish Metal Scene

Desde el ataúd

Con ojos ciegos ves mejor al alma negra nacer,
tan retorcido como un dios que te deja caer.

Entre el cielo y la tierra existe un hueco,
un pedazo de nada para mí.
Bienvenido al placer de los deseos,
envenenadas sonrisas de marfil.

Una cara con dos monedas para
predicadores pecando su virtud,
separando la carne de tus huesos,
disfrazando de flores tú ataúd.

Un sol sin luz, perdido se esconde en su ataúd,
destruye todo cuanto ves frente a tí.

Siete noches en vela tras la estela,
seguirá a una bandera carmesí,
prisioneros del ego pasajero,
cortejando a bellezas por pulir.
Cruzarás lagos de almas dormidas,
el veneno en espinas pone fin
y ahora caigo en el suelo de rodillas,
compro gloria para sobrevivir.

Un sol sin luz...

Mirando cosas que no ves para no enloquecer,
besos guardados que dejé a quien nunca besé.

Me queda una sombra en soledad hasta que la luz
revele el camino a regresar hasta mi ataúd.

Malditos seáis por profanar la valiosa piel.
En lenguas de fuego se hablará escupiendo hiel.

Volaré tan lejos, mi alma es el reflejo
en el roto espejo, donde nunca llegues tú.

Letra y música: Ix Valieri.

Μέσα από το μνήμα

Με κλειστά μάτια βλέπεις καλύτερα με μαύρη ψυχή γεννιέσαι,
τόσο μπερδεμένος όσο ο θεός που σε αφήνει να πέσεις.

Ανάμεσα στον ουρανό και τη γη υπάρχει ένα κενό,
ένα κομάτι τίποτα για μένα.
Καλωσήλθες στην απόλαυση των επιθυμιών,
στα δηλητηριασμένα χαμόγελα από ελεφαντόδοντο.

Μια όψη με δυο νομίσματα για τους κήρυκες
που αμαρτάνουν στην αρετή τους,
διαχωρίζοντας τη σάρκα απ' τα κόκκαλά σου,
μεταμφιέζοντας σε άνθη το φέρετρό σου.

Ενας ήλιος δίχως φως, χαμένος κρύβεται στο μνήμα του,
καταστρέφει όλα όσα βλέπεις μπροστά σου.

Επτά νύχτες ξαγρύπνιας μετά την αφύπνιση,
θα ακολουθήσει μια σημαία βαθυκόκκινη,
φυλακισμένοι από ταξιδιάρικα εγώ,
φλερτάροντας ομορφιές προς τελειοποίηση.
Θα διασχίσεις λίμνες χαμένων ψυχών,
το δηλητήριο στ' αγκάθια θέτει τέλος
και τώρα πέφτω κάτω γονατιστός,
αγοράζω δόξα για να επιβιώσω.

Ενας ήλιος δίχως φως...

Κοιτάζοντας πράγματα που δε βλέπεις για να μην τρελαθείς,
δισταχτικά φιλιά που άφησα σε αυτόν που δε φίλησα ποτέ.

Μου απόμεινε μια σκιά στη μοναξιά μέχρι το φως
να αποκαλύψει το δρόμο της επιστροφής στο μνήμα μου.

Καταραμένοι να είστε που αμαυρώνετε τη βαρύτιμη σάρκα.
Με πύρινη γλώσσα θα μιλήσει φτύνοντας χολή.

Θα πετάξω τόσο μακριά, η ψυχή μου είναι η αντανάκλαση
στον σπασμένο καθρέφτη που ποτέ δε φτάνεις εσύ.


μετάφραση: Ιοκάστη